Güzel insanlar

Yürekli insanlar
 

Umutlu insanlar
 

Yaralı kalpliler 
 

Sevinç gözyaşlarını tutmayanlar
 

Bu benim
 

Bu bizim trenimiz diyenler 
 

Milyonlar 
 

Her inançtan 
 

Her düşünceden 
 

Her mezhepten
 

Her dilden 
 

Insanların bindiği trenden söz ediyorum 
 

Artık öteki olmayacaktık 
 

Aşağılamayacaktık
 

Horlanmayacaktık
 

Baskı 
 

Zulüm 
 

Yoksulluk 
 

Yolsuzluk 
 

Olmayacak hayalî ve umudunu taşıyanların treni 
 

Beraber bindik 
 

Beraber yol aldık 
 

"Karanfil kokusu hiç bitmesin istedik" 
 

Bu sefer başardık diyen bir özgüvenle 
 

Bu coğrafyayı taşıyacak özgürlük treni olsun istedik 
 

Yıllarca bu umutla yolculuk yaptık 
 

Ciyanların
 

Yılanların 
 

Sırtlanların saldırısını beraber püskürtük 
 

Ama sanki ters giden bir şeyler vardı 
 

Her zafer birseyleri de kaybetiriyordu
 

Önce karanfil kokusu azalmaya ve tanımadığımız bir koku yayılmaya başladı 
 

Öndeki vagonlara geçmek için birbirlerinin üzerine binen insanların sayısı çoğaldı 
 

Konuşmalar 
 

Hareketler 
 

Giyimler 
 

Hataa gülüşler bile farklilaşmaya başladı 
 

Biz yerine 
 

Ben ler konuşmaya başlandı 
 

Tanıdıklar azaldı 
 

Sofralar değişti 
 

Hayaller ve umutlar sönmeye başladı 
 

Hep aynı sözler 
 

Hep aynı insanlara dönüştü 
 

Trenin hızı artı ama içindeki sevdalar yavaşlamaya başladı 
 

Istiyasonlarda ki kucaklaşmalar 
 

Gönüllere dokunmalar yerini selfi çekimlere bıraktı 
 

Artık o gülen gözler gitmiş 
 

Donuk ve poker suratlılar topluluğunu taşıyan bir tren olmuştu 
 

Tren kendi içinde ki sesleri bile duymuyordu artık 
 

Gidiyordu 
 

Yol alıyordu 
 

Ama menzili belirsiz bir yolculuk gibi 
 

Hava almak istiyenlere 
 

Su almak isteyenlere 
 

Ekmek almak isteyenlere 
 

Trenden indikleri için kapılar bir daha açılmıyordu 
 

Suyu,havası ve ekmeği ihtiyaç olarak görmeyen bir trendi artık 
 

"Saat 21 treni" 
 

Hep beraber yazık ettik
 

Karanfil kokan trene...