Hayat sevincinin sırrı nedir bilir misiniz. Hayatımızı anlamlı kılan, yaşanılır hale getiren sır paylaşmaktır. Paylaşmadığımız hiçbir şeyin tadı ve lezzeti yoktur. Düşünsenize, bütün dünya sadece sizin, ama yalnızsınız. Belki o zaman anlardı insanoğlu, hazinelerin ne kadar değersiz, metrekarelerin ise ehemmiyetsiz olduğunu. Belki o zaman anlardı insanoğlu, sarayların sessiz, dünyanın ise sevimsiz olduğunu.
Biz, yüce dağlarımızı, uçsuz bucaksız ovalarımızı nasıl sevdiğimizi mısralarda anlatsak da, yaşamak için bir birine değen binaları seçeriz. Mahallemiz insanlarla dolsun deriz. Anne isek kucağımızı, baba isek ocağımızı açmak isteriz. Evimiz ailemiz ile, mahallemiz komşularımız ile şenlensin diye dua ederiz. Hatta ata sözlerimiz dahi "Ev alma, komşu al" diye söylenir.
Komşu deyip te geçmeyin, bir rızasıyla cennetleri açar, bir şekvasıyla hesabımız olur naçar. Komşu, sevincimizi de kederimizi de hemen paylaşacağımız yerdir. Komşu, aynı kaldırımı paylaştığımız, aynı merdivenleri, aşındırdığımız yol arkadaşımızdır. Komşu bir ses kadar yakın, bir tebessüm kadar sıcak olanımızdır. Komşu bir fincan kahve, yemeğimizi lezzetlendiren bir tutam tuzdur. Komşu külüne muhtaç olduğumuzdur. Her kapıyı çaldığımız da "buyur komşum" diye karşımız da bulduğumuzdur.
Peki, şimdi neden böyle, nerede o eski komşuluğumuz diye sorarken, cevabı kendi içimizde bir yerlerde bulabiliriz. Acaba biz sevgi çiçeklerimizi mi kuruttuk? Bize zulmeden komşumuza bir hurma ile ziyaretimi unuttuk.
Bizler komşuluğun kıymetini biliyor muyuz. Selamı yayıp, kederlere sevinç, dertlere merhem, olmuyor muyuz.
İlahî kudret bize "yakın komşuya da, uzak komşuya da iyilik yapın, Allah kibirlenenleri ve övünenleri sevmez" diye emrediyor. (Nisa-36)
Peygamber Efendimiz ise, “Cebrail (a.s) defalarca bana komşuya iyilik etmeyi tavsiye ederdi. Bu sıkı tavsiyelerden, Allah'ın (c.c) komşuyu komşuya mirasçı kılacağını zannettim" diyor. (Buhari)
“Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir" diyor. (Buhari)
“Allah'a (c.c) ve ahiret gününe iman eden, komşusuna eziyet etmesin” diyor. (Buhari)
Ne üzücüdür ki aynı kapıdan girip çıktığımız halde birbirimizi tanımıyoruz. Alt komşuda cenaze olsa üst komşunun haberi olmuyor. İmanlarımız donmuş olmalı ki bir bir yanımızdan kafamızı yere eğerek geçiyoruz.
Gelin bugün bir başlangıç yapalım! Selamı yayalım, telefonlarımızı elimize alalım komşularımızın hatırını soralım. Kusurlarını örtelim ki örtünelim. Hediyeleşelim, davet edelim, davetlerine icabet edelim.
Düşünsenize ya komşularımız olmasaydı, ya yapayalnız olsaydık. İyi ki komşuluk var. İyi ki komşularımız var.
Mesele iyi komşu aramak değil, mesele iyi komşu arandığında bulunanlardan olmaktır, vesselam...
