Uzun zamandır köşe yazısı yazmadım çünkü kenardan seyretmek lazım diye düşündüm.

Bazen kenardan izlemekte keyif veriyor.

Doluyu boşu, atıp tutanı, yan gelip yatanı izlemekte keyifli oluyor!

Bayağı izlemiş olacağım ki yazmak için elimde malzeme çoğaldı.

Not defterim üç ayda doldu!

Silivrili on sene içinde, on beş sene içinde görmediklerini görüyor, izliyor.

“Deaşkapeceli” birisi beni arıyor ve beni falan isme şikayet etmekle tehdit ediyor.

Ben O falan ismi arıyorum, O’da telime bakmıyor!

Şimdi diyorsunuz ki; “O falan kim, seni şikayet eden kim?”

Evet haklısınız ama ben bu yazıyı sadece falan ile beni şikayet eden filana mesaj olsun diye yazıyorum.

Beni şikayet etmekle tehdit eden arkadaşa buradan bir mesaj verdim. Arkadaşım, sen kum çakıl işlerine bak!

Ben vakti saati gelince yeri göğü eşelemeye başlarım ve bilirim ki yer altından çok maden çıkar!

Hem benim eşeleyip deşelemem için hiç bir engel yok ya da kimse engel olamaz hatta ÇED raporunda bile gerek yok.

Ben Ali Ekber Çiçek’ten Haydar Haydar türküsü dinleyerek büyüdüm. Zannetme ki biz sadece GENÇ OSMAN dinleriz.

***

Yani demem o ki sevgili kardeşim, başına sinek konsa benden bilme! Ben bildiklerimi unuttum ya da arşive kaldırdım. Kısacası arşivi kurcalamam için beni tahrik etme!

Doktorlar bana “stresten uzak dur” dedi ama ben öyle çok doktor dinleyen bir adam değilim.

***

Sözün özü sevgili hemşerim, sen git kumda oynamaya devam et.

Yalanla, dolanla, falanla, filanla, usulsüz işlerine bir takım hayırlı ve hatırlı kişileri alet etme lütfen ve hele hele İrfan ERMİŞ’i hiç tehdit etme!

Sen o tehditleri yıllar önce yaptın, denedin ve o yıllarda yıldıramadın şimdi hiç yıldıramazsın!

Sadece çok sevdiğini söylediğin “Dostum, arkadaşım” dediğin kişiye zarar verirsin. Aramızda O kişi olmasaydı şimdiye kadar çoktan dökerdim foyanı ortaya.

Yani kaşınma!