Birkaç gündür Osman Kavala’nın haberlerine pür dikkat kesildim.
Haberin ilk gününden beri düşünüyorum…

Adam Türk Saros’uymuş, gezi ayaklanmasının finansörüymüş, yani memleket zararına faaliyetleri mevcutmuş eyvallah.

Bunlar az doğrudur çok doğrudur, konum bu değil.
Güçlü devletim hiç tasam yoktur ki gereğini eksiksiz yapar.
Ben işin bu yanında değilim.
Benim ilgim ona sahip çıkılma felsefesine…


Yani kişiler sahip çıksa anlarım,
Akrabaları sahip çıksa anlarım,
Hemşerileri sahip çıksa anlarım,
Dernekler sahip çıksa yine anlarım,
Ama adam nasıl, neyi aşmış ki devletler sahip çıkıyor!

Bir değil, iki değil, üç değil,
Tam 10 devlet sahip çıkıyor!

Buna ek olarak;
Kılıçdaroğlu sahip çıkıyor!
Karamollaoğlu sahip çıkıyor!
Hanımefendi de sahip çıkıyor!

Sizce bu normal mi?

Kim bu adam?
Elbette Devlet ceddini cibilliyetini biliyordur, bilmelidir de.


Benim ilgim, işin diğer yanı dediğim şu;

Yıllardır şu öz vatanımda hep haklı olmama rağmen sahip çıkılmamanın kıskançlığıyla olsa gerektir ki Osman Kavala’ya sahip çıkılmasına doğrusu imrendim.

28 Şubat sürecince Y.A.Ş kararlarıyla işimden yargısız sorgusuz ihraç edilmeme rağmen hiç sahip çıkılmadığım aklıma geldi.

En yakın arkadaşlarım bile sahip çıkmazken, durun bu yapmaz yapamaz ne yapıyorsunuz diyemezken,

İşimden olduğumda babam anam ve onların çocukları dahi hiç oralı olmazlarken,

İşte bu yüzden ben bu sahip çıkma işini ama sadece “sahip çıkma” felsefesini çok manidar buldum.

Hatta bu sahip çıkma işini çok sevdim.

Sahipsizliğin getirdiği bir açlık mı bilemem.

Ne zaman biri diğerine sahip çıktığını görsem hep gıpta ile bakarım.

Ben Reisin Y.A.Ş mağdurlarına yarım da olsa sahip çıkmasına öylesine sevinmiştim ki diğer yarısını bile unuttum.

Yarım sahip çıkmaya bile çok sevindim!

Sahipsizliği iliklerine kadar yaşayan bir adamın bu sahiplenmeye sevinmesine kızmamalısınız.

Bu memlekete nice faydaları dokunmuş kahramanlara bizzat kendi eski! devleti sahip çıkmayıp birer birer şehit edildiklerini düşündüğümde bu sahip çıkma işini kötü göremem.

Sahip çıkılmayıp Boraltan köprüsünü geçer geçmez kurşuna dizilenler aklıma geldiğinde ağlarım.

Killigile, hürkuşa, zümreye ve dahi ne çok kişilere ağlarım.

Adam kötüsüne sahip çıkmış sen iyilerini görmemişsin, kimilerini bozuk para gibi harcamışsın, kaleye almamışsın, işinden etmişsin…

İsmi Osman! da olsa, ecnebilere ait olan bu adama, gizlemeden sahip çıkılıyorsa, aleni ve korkusuzca ve akılları sıra devletimizi saymadan sahip çıkmaları bizim mahallenin öküzlerini hala uyandırmıyorsa, bırakın uyusunlar ve bir daha uyanmasınlar.

İyilerin sahipsizliği ilahi bir yazgı mıdır bilemiyorum ama eğer bu yazgı ilahiyse baş göz üstüne tesellimizdir fakat en az kötüler kadar iyilerde iyilere sahip çıkmalı değil midir?