Rahman'ın, "Kün" emriyle var ettiği âleme
Rahmetiyle tenezzül edişisin efendim
Kararırken ufuklar inen bir nur-u ışık
Hâlık'ın söz kesilmiş hâlisin sen efendim
.
Evvelde kalmayan, ezele köprü
Ümitsizliğin kara kumaşını yırtan bir süngü
Cahiliye gecesinde bir hilâl tebessümü
Hâk'tan inen iltifat sağnağısın efendim
.
Hasretin kalbinde, demlenen vuslat
Yolunu gözledi cümle mağlûkat
Gelişinle kırıldı putlar, kesildi afat
İnsanlığın en güzel mukadderatısın efendim
.
Sen geldin, kurumuş toprağa sunuldu abı-hayat
Sen geldin, yalan yön değiştirdi, hüküm sürdü hakikât
Kerim'in nazarında en kıymetli , ilk hilkât
Kâinat sana Hâk'tan bir mazrûftur efendim
.
Hira oldu tesellin, hüznünde sığınağın
Sarıldığında melek, aşkı tattı varlığın
"İkra" ile başladı ilk vahiy ilk çığlığın
Okundu âlemlere kitabın ey efendim
.
Ademoğullarının efendisi , efendim
Makam-ı Mahmud'un tek sahibi efendim
Livâ'ül-hamd Sancağı' nın mâlikisin efendim
Zerreler sayısınca sâlât sana, selâm sana efendim...
