Yeryüzündeki her şeyin bir yasası olduğu gibi tanıma ve tanıtma yasası da vardır. 
   Allahu Teala da kendini kullarına tanıtırken bu yasayı uygulayarak bize bildirmiştir. Yerleri ve Gökleri altı günde yaratan Allah cc. tanıtma yasasını uygulayarak Kur'an-ı Kerim'i 23 yılda indirmiştir.  

    Tanıtmanın ehemmiyeti dağların yüceliğinden daha yüce, sorumluluğu ise dağların taşıyamayacağından daha büyüktür.  Onun içindir ki Allah cc. Kur'an-ı Kerim'i anlatırken dağ ile örneklendirmiştir.  

    Tanıtma yasasını bilmezsek ve dikkate almazsak, en korkmamız gereken yer, en cesur olduğumuz yer olur. Hançereler öyle bağırır ki Lokman Suresi 19. ayet duyulmaz olur. İşaret parmakları gözleri okadar kapatır ki Nahl suresi 125. ayet görünmez olur. Kendi sözümüzü savunmak için yorumlarımız la ayetten kaleler kurarız, her gelen ok, Kur'an-ı Kerim'i vurur.

     Tanınmak yeryüzündeki en büyük güçtür. Kim daha fazla tanınırsa o güçlenir. Onun içindir ki Allah tüm müminleri hakikati tanıtmakla mükellef kılınmıştır. Dolayısıyla tanıtma yasasını bilmek en büyük sorumluluğumuz olmuştur.

    Başta da söylediğimiz gibi nasıl ki her şeyin bir yasası varsa, tanımanın ve tanıtmanın da bir yasası, bir ölçüsü, bir düzeni vardır. Kamer suresi 49. ayet de bu konunun ehemmiyetini ifade eden  ayetlerden bir tanesidir.

     Hiçbir insana tanımadığı bir şeyi sevdiremez veya kabullendiremezsiniz. İnsanlar öğrenen varlıklardır ve öğrendiklerine ya tabi olurlar ya da kabullenirler.

    Tanıtma kendi içinde ikiye ayrılır, iyiyi tanıtma-kötüyü tanıtma, doğruyu tanıtma-yanlışı tanıtma, hakkı tanıtma-batılı tanıtma, helali tanıtma-haramı tanıtma diye bir sürü kavram eklenebilir. Fakat buradaki en dikkat çekici nokta her ikisi de boşluk doldurarak büyür ve yayılırlar. İşin en bilinmeyen, göz ardı edilen noktası ise kazanma sebebi, karşı tarafın bıraktığı boşluklardır.

     Nasıl ki karanlık ışığın çekildiği yer ise, cehalet de ilmin çekildiği yerdir. Ahlaksızlık ahlakın çekildiği yerdir. Kötülük iyiliğin çekildiği yerdir.  Karanlığı ortadan kaldırmak için ışığın her yeri doldurması gerekiyorsa, cehaleti ortadan kaldırmak için de ilimin her yeri doldurması gerekir. Yoksa karanlıkla kavga etmek zaman kaybından başka bir şey değildir.

     Tanıtım ikiye ayrıldığı gibi,  tanımak da ikiye ayrılır ki en esas nokta burasıdır. Sıralama ve zamanlama bir iman meselesidir.

     İnsanlık iyiliği tanır, sever ve savunur. İnsanlık kötülüğü tanır, sevmez ama kabullenir.

    Doğruyu tanıyıp savunma mekanizması gelişmeden, öğretilen her yanlış, kişiyi sadece kabullenmeye sürükler. Doğru boşlukları dolmayan kişi asla yanlışla mücadele etme gücüne sahip olamaz.  Ahlakı yaymak için sapkınlığı anlatmamızın hiçbir faydası olmaz. Çünkü sapkınlık ahlakın boş bıraktığı yerlerde barınır.

      Ne yazık ki asrımız bunun örnekleri ile doludur. Bizler aslında batının bize dayatma zihniyetini sevmedik, sadece tanıttıkları için kabullendik. Bizim toplum olarak sevmediğimiz ama kabullendiğimiz şeyler o kadar çok ki kaleme alacak olsak kitaplar doldururuz. Bizler birbirine mahrem olmayan iki insanın aleni yakınlaşmasının yanlış olduğunu bilir ama kabullenir film diye izleriz.  Öyle kabulleniriz ki ertesi gün filmin kritiğini bile yaparız.

    Öyleyse asrın en büyük gücü olan tanıtma stratejisini iş işten geçmeden harekete geçirmek her müminin en aslı görevidir.

     Tanıtmanın birkaç yolu vardır ama en etkili ve en keskin yolu tahkiktir. Dünyada bilinebilen 4.800 inanış vardır ve bunların hepsi kendini methetmekle başlar, sadece İslam dini OKU diyerek tahkikle başlar. Taklidi iman da alimler tarafından esas olarak kabul edilir lakin asrımızın gelişen fitnelerine karşı gençlerimizi tahkiki imanla buluşturmak esastır.

    İzimlerin ayyuka çıktığı bu dönemde, iman boşluklarını doldurmadan yapacağımız hiçbir çalışma etkili olmayacaktır. Onun içindir ki iki seferberlik şart olmuştur. Bir iman seferberliği, iki namaz seferberliği. Yani işe şeytanı tanıtmakla değil, Allah'ı tanıtmakla başlamak esas yoldur vesselam...