Teknolojik ilerlemenin artık kendini bile şaşırtıp, hayretler içinde bırakmasıyla birlikte hayatlarımızı hızla terk eden manevi olgu yoksunluğu maalesef onulmaz yaralar açıyor her geçen gün insanlığın kalbinde...

Hayatlarımız hızla birbirinin kopyası, duygular çalıntı, mimik ve jestler üzerinde çalışılmış eğreti bir görüntü ve replikler dizilerden ezber yapılmış bir profil vermeye başladı...

Henüz dünyaya merhaba diyen nesiller teknik bombardıman altında ne çevresini, ne dünyayı ve ne de duygu dünyasını kendi akışında içinden gelen doğallıkla tanıyamıyor... Önce aileden, sonra okuldan, sosyal hayattan ve dünyaya geldiği andan itibaren benliğine nüfuz eden TV kanallarından dayatma bir şahsiyetle hayatını idame etmeye başlıyor...

Ve ezber nesillerle yaşanan ezber hayatlar; özgünlüğünü yitirip,  dünyayı adeta robotik bir istilayla düşünmeyen, sorgulamayan ve en acısı hissetme yeteneği körelmiş bireylerle huzura hasret bir yere dönüştürmüş vaziyette..

Düşünsenize aile evde yemek sofrasında Televizyonda dehşetengiz bir katliam haberi, öldürülmüş insanların cesetleri.. Bir cinayet ve yahut başka bir dram bir vahşet görseli...Hem yemeğini yiyip hem de duyarsızca ve umarsızca bir film izler rahatlığında izlenebilen kan dondurucu sahneler... Bu nasıl mümkün olabiliyor..?? İnsan sadece etten kemikten ibaret bir varlık değil ki...

Hedonizm felsefesi yüzyıllar sonra egemenliğini tüm dünyada ilan etti. Diğerkam anlayış tarih sayfalarındaki tozlu yerine pılısıyla pırtısıyla yerleşti.. Sadece ben merkezli; ben mutlu olayım da diğerleri ister ölsün ister sürünsün anlayışı şuuraltındaki muazzam koltuğundan şuurlara hükmetmenin keyfini sürüyor...

Netice itibariyle Manevi iklimler bize küstü... Terki diyar eyledi.. Aç kalan Ruhlar avaz avaz ardından yas tutuyor, ağıt yakıyor... Uhreviyat hayat boyu süregiden bir ilgi, alaka ve titizlik ister... Şekilcilik değil, derinlik ister... Hadsizliği, edepsizliği, bencilliği asla hoş görmez...Zira maneviyat bir nazlı gelin gibi incedir, zariftir, hassastır..

İnsanlık ise ezber hayatlarla her gün biraz daha tükenerek huzuru arıyor...