Güzel insanlar
Yürekli insanlar
Umutlu insanlar
Yaralı kalpliler
Sevinç gözyaşlarını tutmayanlar
Bu benim
Bu bizim trenimiz diyenler
Milyonlar
Her inançtan
Her düşünceden
Her mezhepten
Her dilden
Insanların bindiği trenden söz ediyorum
Artık öteki olmayacaktık
Aşağılamayacaktık
Horlanmayacaktık
Baskı
Zulüm
Yoksulluk
Yolsuzluk
Olmayacak hayalî ve umudunu taşıyanların treni
Beraber bindik
Beraber yol aldık
"Karanfil kokusu hiç bitmesin istedik"
Bu sefer başardık diyen bir özgüvenle
Bu coğrafyayı taşıyacak özgürlük treni olsun istedik
Yıllarca bu umutla yolculuk yaptık
Ciyanların
Yılanların
Sırtlanların saldırısını beraber püskürtük
Ama sanki ters giden bir şeyler vardı
Her zafer birseyleri de kaybetiriyordu
Önce karanfil kokusu azalmaya ve tanımadığımız bir koku yayılmaya başladı
Öndeki vagonlara geçmek için birbirlerinin üzerine binen insanların sayısı çoğaldı
Konuşmalar
Hareketler
Giyimler
Hataa gülüşler bile farklilaşmaya başladı
Biz yerine
Ben ler konuşmaya başlandı
Tanıdıklar azaldı
Sofralar değişti
Hayaller ve umutlar sönmeye başladı
Hep aynı sözler
Hep aynı insanlara dönüştü
Trenin hızı artı ama içindeki sevdalar yavaşlamaya başladı
Istiyasonlarda ki kucaklaşmalar
Gönüllere dokunmalar yerini selfi çekimlere bıraktı
Artık o gülen gözler gitmiş
Donuk ve poker suratlılar topluluğunu taşıyan bir tren olmuştu
Tren kendi içinde ki sesleri bile duymuyordu artık
Gidiyordu
Yol alıyordu
Ama menzili belirsiz bir yolculuk gibi
Hava almak istiyenlere
Su almak isteyenlere
Ekmek almak isteyenlere
Trenden indikleri için kapılar bir daha açılmıyordu
Suyu,havası ve ekmeği ihtiyaç olarak görmeyen bir trendi artık
"Saat 21 treni"
Hep beraber yazık ettik
Karanfil kokan trene...