Sohbetimize, geçmişte yaşanan bir gerçekle başlamak istiyorum.
Osmanlı döneminde Avrupa hayranı olan bazı aydınlar bir araya gelerek, Avrupa’da gördükleri o mimari güzellikleri yani güzel görünen dış görüntüleri medeniyet sanarak, ülkelerine getirmek isterler. Ama, Sultan Abdülhamid Han, onların bu gayretlerine mani olacağı zannedilerek, perde arkasında sinsi çalışmalarına başlarlar.
Bu aydınlar, II.Meşrutiyetin ilanından sonra, çalışmalarına hız vererek, kendilerine göre içinde bulundukları bu çıkmaz ve kaotik durumdan, çıkış yollarını aramaya başlarlar. Fakat, Sultan Abdülhamid Han sonrasında olması gereken herhangi bir hazırlık, bir çalışma veya alternatif olacak herhangi bir fikiri ortaya koyamadan hummalı çalışmalarını sürdürürler.
Sonunda, amaçlarına ulaşarak Abdülhamid Han yerine, İttihat ve Terakki Cemiyetinin iktidara gelmesinde muvaffak olurlar. Ama cemiyet üyeleri, maalesef ne hayal ettiklerini, nede, beklentilerinin herhangi birini yerine getiremedikleri gibi, ülke savaşa sokulmuş, umdukları kazanımları elde edemeden, üstelik bir çok kazanımlarında, elden çıkmasına bile mani olamadılar.
En nihayet, devleti idare etmeyi beceremeyeceklerini ve işlerin gittikçe kötüye gideceğini iyiden iyiye anlayan İttihat ve Terakki Cemiyeti, başarısızlıklarını kabullenerek, çareyi yurt dışına kaçmakta bulurlar. Ve böylece tozpembe olan hayallerin tamamı hüsranla son bulur.
Değerli arkadaşlar !.
Günümüz Türkiye’sine baktığımızda, bugün yapılmaya çalışılan, yukarıda yaşananlardan çok farklı olmadığıdır. Osmanlı döneminde yaşanan o senaryo ile, aynı şekilde tekrar karşı karşıya olduğumuzu söylersek, sanırım çok yanlış olmaz.
Görüldüğü gibi bugün de aynı şekilde, önce sadece Erdoğan’sız bir Türkiye amacı ile bir araya gelmiş son derece güvensiz, vizyonsuz ve devleti idare etme beceri ve kabiliyetinden çok uzak bir muhalefet görüyoruz.
Türkiye ile ilgili hiçbir projeleri olmayan, 20 yıl boyunca tek bir konuda tek bir alternatif fikir bile sunamayan bu muhalefet, maalesef sadece kişisel menfaatleri için tüm güçleriyle mevcut yönetimini uzaklaştırma gayretinde olduklarını görüyoruz.
Elbette bir muhalefetin asıl görevi, siyaseten iktidara karşı mücadele ederek iktidar olmaktır. Ancak, tabii ki böyle üstünkörü bir şekilde olmamalıdır. “ Önce O gitsin, sonrasına bakarız.” düşüncesi ile yola çıkan ve ülke yönetimi için güven veremeyen bir muhalefetin olması, Türkiye açısından büyük bir talihsizlik, olduğu hepimizce malum, diye düşünüyorum.
Bugün, ülkenin milli menfaatleri ve geleceği için değil, maalesef özel kin, nefret ve hırsları uğruna çalışan bir muhalefet ile karşı karşıyayız.
Zaten mevcut muhalefetin bileşenlerine bakıldığında, millilik, iyi niyet ve sağduyudan çok uzak olduğunu görmek için, müneccim olmaya gerek yok, diye düşünüyorum.
Selam ve saygılarımla .